Het verhaal begint met de geboorte van wel een heel bijzonder kind, genaamd Gadla Lalibela. Koning Lalibela werd geboren in 1162, in een stad genaamd Roha (later naar hem omgedoopt tot Lalibela). Hij was de zoon van Jan Seyoum, de gouverneur van Bugna in de provincie Lasta. De naam van zijn moeder was Kirwerna, een dienstmeisje in dienst van Jan Seyoum. Toen ze van hem zwanger werd, werd Jan Seyoum boos en Kirwerna besloot te vluchten naar een plaats genaamd Roha, waar ze het leven schonk aan Lalibela. Er werd gezegd dat een zwerm bijen hem bij zijn geboorte had omringd, wat zijn moeder opvatte als een teken van zijn toekomstige macht.
Dienovereenkomstig kreeg hij de naam "Lalibela", wat betekent "de bijen erkennen zijn soevereiniteit". Vanwege deze profetie werd hij uiteindelijk tot ballingschap gedwongen vanwege de vijandigheid van zijn oom Tatadim en zijn broer Kedus Harbe, die de rechtmatige soeverein was. Hij vertrok naar Jeruzalem, waar hij vele jaren verbleef. Toen hij terugkeerde naar Ethiopië trouwde hij met Meskel Kibra. Omdat Harbe echter van plan was hem te vermoorden, werd hij opnieuw gedwongen met zijn vrouw uit Lasta te vluchten.
Lalibela zou Jeruzalem in een visioen hebben gezien en vervolgens hebben geprobeerd een nieuw Jeruzalem als zijn hoofdstad te bouwen als reactie op de verovering van het oude Jeruzalem door moslimtroepen onder leiding van Saladin in 1187. Als zodanig hebben veel kenmerken van de stad Lalibela Bijbelse kenmerken en namen, waaronder de rivier van de stad, bekend als de rivier de Jordaan.
Het resultaat was een reeks ontzagwekkende kerken uitgehouwen in rotsen, 11 in totaal, die rechtstreeks uit massief gesteente waren gehouwen, een mystiek stadsbeeld dat de tand des tijds heeft doorstaan. Gelegen op een hoogte van ongeveer 2.480 meter (8.140 voet), omvat de archeologische vindplaats vijf kerken ten noorden van de rivier de Jordaan, vijf in het zuiden en één onafhankelijk gelegen. Tunnels en loopgraven verbinden de kerken binnen elke groep. Biete Giorgis, de elfde kerk, is via loopgraven met de anderen verbonden.
In de hooglanden van Ethiopië staan de uit rotsen gehouwen kerken van Lalibela als monumentaal bewijs van de diepgang van het Ethiopisch christelijk geloof. Deze constructies zijn niet alleen indrukwekkende architectonische hoogstandjes; ze zijn belast met een symbolische betekenis en staan centraal in de eredienst.
Het ontwerp van de kerken van Lalibela is een representatie van het Heilige Land, met clusters van kerken die belangrijke religieuze taferelen symboliseren. Biete Medhane Alem, de grootste monolithische kerk, wordt bijvoorbeeld geassocieerd met de Geboortekerk. Er wordt gedacht dat het netwerk van loopgraven en ceremoniële passages doet denken aan de rivier de Jordaan. Er is ook Biete Golgotha Mikael, waarvan wordt aangenomen dat deze het graf van Adam bevat, en de aanwezigheid van kruisen, vermoedelijk symbolen van engelen, versterkt het heilige karakter van de plek.
Lalibela bleef vanaf het einde van de 12e eeuw tot in de 13e eeuw de hoofdstad van Ethiopië.
Nog een laatste weetje. Het allereerste Ethiopisch restaurant in België heette, "House of Lalibela". Zestien jaar geleden zag dit kleine maar erge knusse restaurant in het hartje van Leuven het licht. Ondertussen is dit restaurant gesloten, maar velen zijn in haar voetsporen getreden. Onze dank gaat uit naar deze pionier, want met recht en rede is de Ethiopische keuken er eentje om de duimen en vingers af te likken. Stof voor een een volgende blog ?
Mamaye.
Leuven
Ethiopisch Restaurant, Bar, Eet- en praatcafé.
Commentaires